De wintermaanden en het koude weer vormen, meer dan enige andere tijd van het jaar, een groter risico voor mensen die lijden aan nieuwe (acute) of aanhoudende (chronische) hartstoornissen. Op het noordelijk halfrond valt deze tijd van het jaar samen met de feestdagen van Thanksgiving tot Nieuwjaar², maar er zijn soortgelijke onderzoeken op het zuidelijk halfrond (Australië), waar cardiale gebeurtenissen samenvallen met de winter, die in juli op het hoogtepunt is.¹

“In december en januari werden ongeveer een derde meer sterfgevallen door ischemische hartziekten geregistreerd.”⁴

Koud weer en de activiteiten die gepaard gaan met winterse weersomstandigheden kunnen leiden tot de volgende aandoeningen die onderliggende hartaandoeningen, waaronder acuut coronair syndroom (ACS), kunnen verergeren. Tot deze aandoeningen behoren onder andere, zonder hiertoe beperkt te zijn:

• Vernauwing van de bloedvaten waardoor de bloeddruk stijgt⁴
• Grotere kans op de vorming van bloedstolsels als gevolg van kapotte plaques⁴
• Lichamelijke inspanning bij verwijdering van sneeuw, ijs of ijzel verhoogt de belasting van het hart⁴
• Verminderde vitamine D door minder blootstelling aan de zon⁴
• Complicaties als gevolg van influenzaziekte³
• Verhoogde belasting van het hart door andere onderliggende ademhalingsproblemen (waaronder houtverbranding, bronchitis door verkoudheid, enz.)⁴

Onderzoekers in de VS geven aan dat “in december en januari ongeveer een derde meer sterfgevallen door ischemische hartziekten worden geregistreerd dan van juni tot september”.⁴ Hartaandoeningen kunnen ook worden beïnvloed door veranderingen in het dieet (toename van zoutinname), meer alcoholgebruik, emotionele en financiële stress, en/of vertraagde behandeling bij mensen die symptomen ervaren.

Dit betekent dat als men weet en begrijpt dat het aantal cardiale gebeurtenissen in deze maanden toeneemt, faciliteiten beter voorbereid kunnen zijn op de behandeling van deze patiënten. De mogelijkheid om patiënten te triëren naar zorg die bijkomende necrose van hartspiercellen kan verminderen, wordt geholpen door seriële troponinetests bij patiënten die zich melden met pijn op de borst en van wie wordt vermoed dat zij een acuut coronair syndroom hebben. Ongewenste vertraging bij het zoeken naar medische zorg, de mogelijkheid dat ziekenhuizen en andere zorginstellingen tijdens de feestdagen minder personeel hebben en het feit dat het personeel tijdens de feestdagen oproepbaar is, waardoor personeelsleden patiënten moet verzorgen met wie zij minder bekend zijn, zijn allemaal factoren die tijdens de feestdagen en/of de winter voor unieke uitdagingen kunnen zorgen.⁴

Het gebruik van troponine

Snelle diagnostische tests in aanwezigheid van de patiënt, met name troponine, kunnen de algehele kwaliteit van de zorg verhogen en een tijdige behandeling bevorderen van patiënten met ACS. Troponine is de biomarker bij uitstek voor het stellen van de diagnose van een acuut myocardinfarct (MI), volgens de richtlijnen van het American College of Cardiology (ACC). Troponinetests kunnen een vroegtijdige opsporing van de stijgingscyclus mogelijk maken en myocardschade met celdood voorspellen, zodat verdere schade kan worden voorkomen.^5,6

Het integreren van point-of-care seriële troponinetests in gestandaardiseerde ordersets en protocollen voor patiënten die vermoedelijk ACS hebben, zou kunnen leiden tot een verbeterde diagnostische nauwkeurigheid voor patiënten die mogelijk acuut MI hebben. ^7,8 Bovendien kan het gebruiken van point-of-care troponinetests de tijd tot het verkrijgen van een uitslag voor deze kritieke patiënten verbeteren en mogelijk de kosten verlagen die gepaard gaan met traditionele diagnostische tests in laboratoria.⁹

Voor meer informatie over op bewijs gebaseerde benaderingen van diagnose en behandeling van de ACS-patiënt, zie ACC Accreditatiediensten: Richtlijnen voor het testen van troponine